Na wsi najbardziej lubię śpiew natury. O poranku i w nocy. Przy wschodach i zachodach słońca. Każdego dnia wiatr kołysze drzewami, tańczy z trawami i delikatnie muska kwiatowe płatki. Nad barwnymi łąkami świergot ptaków unosi się gdzieś wysoko. Niczym skowronek chcący oderwać nas od swego gniazda. Wokół tylko brzęk i gwizd.
Nasz salon o poranku wypełniony jest słońcem. Promieniami tak ciepłymi… Na ścianach malują się przepiękne wzory, odbijając każdy przedmiot napotkany na drodze. Najmniejsze stópki Księżniczki skradają się i wspinają na komodę. Popiskując radośnie, pokazuje palcem na rodzinne zdjęcie. To fotoksiążka, która już od jakiegoś czasu zdobi nasz salon i kusi malutkie…
Zapach niesie się po całym mieszkaniu. Suszone owoce, grzyby. Aromaty, które unoszą się w powietrzu świadczą tylko o jednym. To dziś! Wigilia Bożego Narodzenia. Za oknem ciemność, słychać tylko pianie koguta… Otwieram oczy. Księżniczka, jak nigdy dotąd bawi się bezszelestnie. Z uwagą dotyka swoją zabawkową zdobycz. Uśmiecha się!…
Usiedliśmy, by poczuć powiew świeżego powietrza. Pachnącego jesienią. By poczuć ciepło na swoich twarzach. By odetchnąć. Usiedliśmy i… na tym się skończyło. Dwie pary malutkich rączek skierowały się w naszym kierunku. Z okrzykiem dziecięcej radości lgnęły w nasze ramiona. W ramiona czystej miłości. Bezpieczne. Zawsze otwarte. Dwa wtulone w nas…
Wokół nas cisza. Cisza, która trwa, gdy patrzę w Twoje oczy. Gdzieś przez mgłę słychać dźwięki, które nagle przestają istnieć. Szum liści. Świergot ptaków. Dziecięce głosy i trzeszczące gałązki, uginające się pod małymi stopami. To wszystko nagle staje się głuchą ciszą… Zbliżam się do Ciebie, by wtulić się w Twoje ramiona. Tak silne.
